به گزارش هلث دی نیوز گزارش منتشر شده در شماره این هفته نشریه لنست نتیجه این جراحی پیوند را که در ماه ژوئیه در بیمارستان دانشگاهی کارولینسکایا در استکهلم سوئد انجام شده است، موفقیت‌آمیز توصیف کرده است.
به گفته پزشکان بدون این پیوند، این مرد اهل ریکیاویک ایسلند نمی‌توانست به زندگی ادامه دهد. یک تومور به اندازه توپ گلف درون نای مانع از تنفس او می‌شد. پزشکان در یک عمل جراحی 12 ساعته بخش مبتلای نای این مرد را برداشتند و آن را با یک مجرای مصنوعی جایگزین کردند.
این نای مصنوعی با استفاده از تصویربرداری سه‌بعدی درست به اندازه نای اصلی بیمار ساخته شد. ابتدا یک مدل شیشه‌ای ساخته شد تا به شکل‌گیری یک چارچوب مصنوعی کمک کند. سپس سلول‌های بنیادی به درون این چارچوب تزریق شدند تا یک راه هوایی دارای کارکرد را ایجاد کنند.
این دانشمندان میگویند روش مورد استفاده آنها نسبت به روش‌های دیگر پیشرفتی به حساب می‌آید، زیرا از سلول‌های خود بیمار برای ایجاد راه هوایی برای او استفاده شده است و به این ترتیب خطر رد پیوند وجود ندارد و بیمار نیازی به مصرف داروهای مهارکننده ایمنی نخواهد داشت.
به علاوه آنها یادآور شدند که به علت این که این نای درست به اندازه نای اصلی فرد ساخته شده بود، کاملا با شکل و اندازه بدن بیمار تطبیق داشت، و به این ترتیب نیاز به انتظار برای یافت شدن یک اهداکننده انسانی برطرف شد.
توماس گادبیارتسون، از دانشگاه ایسلند در ریکیاویک که در این عمل شرکت داشت، گفت:"بیمار چهار ماه پس از عمل حال مناسبی دارد و توانسته است به زندگی طبیعی باز گردد. او پس از بازگشتن به ایسلند یک ماه را در بیمارستان و یک ماه دیگر را در یک مرکز توانبخشی گذراند."
این گروه پزشکی پس از این پیوند، یک پیوند دیگر بر وی بیماری از مریلند آمریکا دچار سرطان نای بود هم انجام داده‌اند. اما در این بیمار از یک چارچوب زیستی- مصنوعی (bio-artificial) ساخته شده از فیبرهای نانو استفاده کردند. این گروه هم اکنون آماده می‌شوند این شیوه پیوند نای را بر روی یک نوزاد اهل کره جنوبی هم انجام دهند.
گرچه این تکنیک نتایج امیدوارکننده‌ای داشته است، سایر متخصصان هشدار می‌دهند که پژوهش بیشتری بیشتری مورد نیاز است تا ایمنی و کارآیی این روش مورد ارزیابی قرار دهد.
آنها میگویند برای اینکه درباره موفقیت‌آمیز بودن این تکنیک داوری کرد، این اندام‌های زیستی- مصنوعی باید برای مدت درازی به کار خود ادامه دهند. بهبود بالینی کوتاه مدت این بیماران دستاورد مهمی است اما تنها یک معیار موفقیت است.
انتخاب بهترین ماده برای چارچوب عضو، مطلوب‌ترین منبع سلولی، شرایط کشت سلولی لازم و تدابیری که در حین عمل باید انجام داد، از جمله پرسش‌هایی است که پیش از استفاده گسترده‌تر از از هر پیوند عضو زیستی -مصنوعی باید به آنها پاسخ داد.
